Czym jest kieszonka dziąsłowa i jak ja leczyć?

Czym jest kieszonka dziąsłowa?

Dziąsło przylega ściśle do zęba i tworzy jedynie płytki rowek między szkliwem a wewnętrznym nabłonkiem, który nazywany jest kieszonką dziąsłową. Jej prawidłowa głębokość nie powinna przekraczać 3 milimetrów. Zdrowa tkanka dziąseł zapobiega przedostawania się bakterii i resztek pokarmowych do głębszych struktur. Kieszonki głębsze niż 3 milimetry uznaje się za patologiczne, a ich pojawienie wymaga konsultacji w gabinecie stomatologicznym.

Kieszonki dziąsłowe rzekome powstają wskutek stanów zapalnych czy też przerostu dziąseł. Natomiast kieszonki dziąsłowe prawdziwe to efekt utraty przyczepu łącznotkankowego.

Przyczyny powstawania kieszonek dziąsłowych

Kieszonki dziąsłowe mogą powstawać z różnych powodów w zależności od typu.

• Najczęstszą przyczyną jest zaniedbanie codziennej higieny jamy ustnej. Kamień nazębny gromadzący się w szczelinie pomiędzy dziąsłem a powierzchnią zęba uszkadza przyczep nabłonkowy wskutek czego dochodzi do pogłębienia kieszonek.
• Nie bez znaczenia jest także długotrwałe palenie papierosów, które dodatkowo osłabia ukrwienie dziąseł i sprzyja rozwojowi bakterii.
• Kolejnym istotnym czynnikiem ryzyka jest stan zapalny miazgi. Infekcja może szybko rozprzestrzenić się na tkanki przyzębia. Szybka utrata kości sprzyja tworzeniu się głębokich kieszonek.
• Osoby z cukrzycą są bardziej narażone na choroby przyzębia, ponieważ wysoki poziom glukozy sprzyja rozwojowi bakterii w jamie ustnej. To zwiększa ryzyko stanów zapalnych dziąseł i powstawania kieszonek.
• Nieodpowiednia dieta bogata w cukry i produkty wysoko przetworzone dodatkowo pogarsza sytuację. Tworzy idealne środowisko do rozwoju bakterii, które osłabiają zdrowie zębów i dziąseł.
• Problem może wynikać także z trudności w wyrzynaniu się ósemek, co często prowadzi do konieczności ekstrakcji zęba mądrości.

Polecamy artykuł: Kiedy ekstrakcja ósemek jest konieczna? Leczyć czy usuwać zęby mądrości?

Objawy kieszeni przyzębia

Kieszonki przyzębne, zwane również kieszonkami dziąsłowymi, mogą objawiać się następującymi symptomami:

• krwawienie dziąseł – występuje podczas szczotkowania zębów lub nitkowania;
• obrzęk i zaczerwienienie dziąseł;
• dziąsła są bolesne, zwłaszcza podczas jedzenia lub dotyku;
• nieprzyjemny zapach z ust;
• odsłonięte szyjki zębowe – dziąsła cofają się, odsłaniając korzenie zębów;
• rozchwianie zębów;
• nagromadzenie kamienia nazębnego;
• w zaawansowanych przypadkach może pojawić się ropa w okolicy dziąseł.

Jeśli zauważysz u siebie którykolwiek z tych objawów, zaleca się konsultację z dentystą w celu oceny stanu zdrowia dziąseł.

Czy kieszonki dziąsłowe wymagają leczenia?

Kieszonki dziąsłowe, których głębokość przekracza 3-4 milimetry, stają się trudne do oczyszczenia w warunkach domowych i sprzyjają gromadzeniu się bakterii oraz płytki nazębnej. Pogłębianie kieszonek może prowadzić do rozwoju zapalenia dziąseł, które objawia się zaczerwienieniem, obrzękiem, krwawieniem, a czasem także silnym bólem. Jeśli pojawia się utrata przyczepu dziąsłowego, leczenie staje się konieczne. Uszkodzenie tkanek podtrzymujących zęby może powodować ich chwianie, a nawet utratę.

Konsekwencje nieleczonych kieszonek dziąsłowych mogą być poważne. Utrata zębów wpływa na estetykę uśmiechu i utrudnia jedzenie oraz mówienie. Dodatkowo bakterie z kieszonek mogą przedostawać się do krwiobiegu, zwiększając ryzyko infekcji w innych częściach organizmu. W zaawansowanych przypadkach dochodzi do recesji dziąseł, czyli ich osuwania się, czego efektem jest odsłonięcie korzeni zębów.

Jak wygląda leczenie kieszonek dziąsłowych?

Leczenie kieszonek dziąsłowych zależy od stopnia zaawansowania problemu i jest to proces wieloetapowy. Na wczesnym etapie stosowane jest płukanie kieszonek przy zastosowaniu płynu antyseptycznego lub roztworu nadmanganianu potasu w celu zatrzymania rozwijania się bakterii i zatrzymania występowania stanu zapalnego. W sytuacjach zapalenia kieszonki dziąsłowej konieczne może być zastosowanie antybiotyku w celu zwalczenia infekcji. Dopiero gdy zejdzie opuchlizna, stomatolog może zdecydować o podjęciu dalszych kroków.

Skaling i piaskowanie

Przy leczeniu kieszonek przyzębia często konieczne jest usunięcie kamienia nazębnego poprzez skaling. Usuwa on kamień i płytkę nazębną zarówno z powierzchni zębów, jak i spod linii dziąseł. Zabieg wykonuje się za pomocą ręcznych narzędzi lub ultradźwięków. Po skalingu przeprowadza się piaskowanie, które usuwa resztki płytki nazębnej i powierzchniowe przebarwienia. Wykorzystuje się w tym celu strumień powietrza, wody i drobnych cząstek ściernych. Na koniec zęby są polerowane w celu wygładzenie ich powierzchni i zmniejszenia ryzyka szybkiego powstania nowej płytki nazębnej.

Kiretaż

W zaawansowanych przypadkach konieczne są zabiegi chirurgiczne. Jednym z nich jest kiretaż.

• Kiretaż zamknięty polega na głębokim oczyszczeniu kieszonek dziąsłowych i usunięciu zakażonej tkanki bez nacinania dziąseł.
• Jeśli kieszonki są bardzo głębokie lub zakażenie jest rozległe, wykonuje się kiretaż otwarty. Podczas tego zabiegu chirurg nacina dziąsła, aby dokładnie oczyścić kieszonki i usunąć stan zapalny.

Zapobieganie powstawaniu kieszonki dziąsłowej

Aby zapobiegać powstawaniu kieszonek dziąsłowych, należy codziennie dbać o higienę jamy ustnej. Czyszczenie zębów przynajmniej dwa razy dziennie, stosowanie nici dentystycznych lub irygatorów pozwala skutecznie usunąć resztki jedzenia i płytkę nazębną z przestrzeni międzyzębowych.

Warto zrezygnować z palenia papierosów, które negatywnie wpływają na zdrowie dziąseł, a do diety wprowadzić więcej warzyw i owoców, ograniczając jednocześnie spożycie słodyczy, produktów przetworzonych i napojów gazowanych. Regularnie wizyty u stomatologa pozwolą kontrolować stan dziąseł i zębów. Co najmniej raz w roku zalecamy poddawać się profesjonalnym zabiegom higienizacyjnym, takim jak skaling, piaskowanie czy fluoryzacja.

Pamiętaj, że zaniedbanie dziąseł może prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak paradontoza czy próchnica.